عامر - Âmir
عامر / Âmir
Kamus-ı Türki
عا ص. عر. : عامره .
مر )) عمران دن س.)
.١ معمور، ابا دان ، خراب
ضدی. .٢ مسكون ، شن،
اهالیسی و شنلكی اولان، متروك
و خالی اولمیان: بلاد عامره . .٣
كوزل ایشلنمش ، اعمار اولنمش:
اراضی عامره. .٤ دولته عائد،
رسمی ، سلطنت سنیه یه منسوب
و متعلق : ترسا نه عامره ، طو.
بخا نه عامره ، مطبخ عامره ،
اصطبل عامره . )بو كبی تعبیرات
رسمیه ده موصوف مد كر ویا
فارسی اولدیغی حالده صفتك
مونث قوللانلمسی غلط مشهور
اولارق معتاد اولمشدر.)
ya s ar amira mır ümran dens 1 mamur aba dan harap zıddı 2 meskun şen ahalisi ve şenliki olan metruk ve hali olmayan bilad amira 3 güzel işlenmiş imar evlenmiş arazi amira 4 devlete ait resimi saltanat seni ye mensup ve müteallik tersa ne amira tv bana ne amira matbah amira ıstabl amira bu gibi tabiret resmye de mevsuf met ker veya farsı olduğu halda sıfatın müennes kullanılması galat meşhur olarak mutat olmuştur
Kamus-ı Türki | Sayfa:925 | Sıra:2
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük