صوڭ - son
صوڭ / son
Kamus-ı Türki
ڭ ا — .١ اك كریده كی
ص اوچ، غایت ، نهایت ، اغر
انجام عاقبت، یاپان ، ختام»
خاتمه : كونك، عمرك. سنه نك
صوكمی بو ایشك صوبی كلمدی:
صوكی سلامتدر. .٢ طول اشنی،
مشیمه . كص. .١ اك صكره كی ،
اخیر، اخر، و اپسین : صوڭ
ایشمز بودر: صوك نفس د اخر
نفس: صوك بهاره فصل خریف .
كوز موسمی. .٢ صوكره كی،
موخر: صوك پشمانلق. ا اڭی
صوكی ، عاقیه الامر، نهایه الا مر.
صوك پشیمانلق هچ فائده سی
اولمیان ندامت. اصوكنی صاییمق
بر ایشسك نتیجه سنی دوشونمك.
صوك كونلك ، انسانك اغر
عمرینه طوغری بختیار اولمسی:
الله اوكا صوك كونلكی ویردی.
اصوكنده عنهایت، عاقبت.
صوك نفس ع اخر نفس،
تسلیم روح وقتی.
n a 1 an gerideki s üç gayet nihayet ager encam akıbet yapan huttam hatime günün ömürün senenin sonumu bu işin savbı gelmedi suki selamettir 2 dol aşanı meşyime ki 1 an sonraki ehir ahar ve epsin sun işimiz budur sun nefes d ahir nefis son bahara fasıl harif göz mevsimi 2 sonraki muahhar sun peşmenlike anı suki akkya elemr nihaye ela mır sun peşimanlık eç faydası olmayan nedamet sonunu saymak bir işsin netice seni düşünmek sun kevnlik insanın ager amrına doğru bahtiyar olması alla ona sun günlükü verdi sonunda anhayat akıbet sun nefes a ahir nefes teslim ruh vaktı
Kamus-ı Türki | Sayfa:840 | Sıra:18
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük
son - صوڭ maddesi sözlük listesi
Kamus-ı Türki sıradaki maddeler