امحاء - İmhâ
امحاء / İmhâ
Kamus-ı Türki
»محو» ماده سنی افعال
ا محاء بابندن كتیره رك تركجه ده
بولغتی قوللانییورلرسه ده ، عربیده
ماده مذكوره افصال بانتدن
mahv mda seni ef`al imha babından getirerek terkçe de buldu kullanıyorlarsa de irbide mda mezkura isal bantdn
اصلا كلمز؛ و ذاتا محو متعدی
اولدیغیچون، او بابدن كتیریلمسنه
حاجت ده یوقدر یالكز میم
مشدده نك كسریله »امحا» دن
میدل انفعال بابندن »امحاء»
واردر، كه محو و نابود اولمه
معناسنه كلیر ، بو ده لسانمزده
مستعصل دكلدر.
ısla gelmez ve zaten mahv müteaddi olduğun o baptan gitirilmesine hacet de yoktur yalnız mım müşeddedenin kesiriyle imha den mıdır infial babından imha vardır ki mahv ve nabud olma manasına gelir bu de lisanımızda müstamel değildir
Kamus-ı Türki | Sayfa:164 | Sıra:18
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük