منبت - Menbit
منبت / Menbit
Kamus-ı Türki
طقڭ سد. عر. جم: منابت.
منیت! ) نبات دن سم) بر
شیئك بیتدیكی یر ، اكیلوب
یتیشدیكی محل: منبت ازهار
مختلفه .
hakın sed ar cem menabit miniyet nebat den süm bir şeyin bittiği yer anılıp yetiştiği mahal menbit ezhar muhtelife
Kamus-ı Türki | Sayfa:1412 | Sıra:3
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük