عبودیت - Ubûdiyyet
عبودیت / Ubûdiyyet
Kamus-ı Türki
— قو .١ س. عر. ٤
غبودیت دلك اك
، من بت ، خلوص
س ق ذاته عبودیتم
غرطه : فلان بود—
فڭ ض عود یت ایتمك ؛
واردر؛ عر كڭ اشكدر
كندیسنه عود یم [ ق
مقام ت اضم و محویتده حقو
مز ل دخی قوالا —
و معار فه یه بد ق
نیلیر.) — —
kuvv 1 s ar 4 ubudiyet dilin an min bit hulus s k zete ubudiyetim gıbta falan bevd an z ud yet etmek vardır ar gen eşktir kendisine ud yem k makam t adm ve mahviyette hak mezz l dahi kuvala ve muârefe ye bed k kunnulur
Kamus-ı Türki | Sayfa:927 | Sıra:2
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük