سناء - Sinâ
سناء / Sinâ
Kamus-ı Türki
ا ق — ز. ع. اجناسی اولان
بسناء بر نبات: سناه مكی عیاپراغی
قوتلی مسهل اولان معروف بر
نبا ت كه بین ١ لعوام ») سنا مكی
دینلیر: سناء كاذب ع شكلا سنا
كی یه مشابه اولوب انجق مسهل
اولمیان بر جنس نبات.
kaz a ecnası olan binaen bir nebat sinnene mekki yaprakı kuvvetli müshil olan maruf bir nebât ki beyn 1 avam sine mekki denilir sina kazib a şekkla sine ki ye müşabih olup ancak müshil olmayan bir cins nebat
Kamus-ı Türki | Sayfa:736 | Sıra:23
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük