ذم - Zemm
ذم / Zemm
Kamus-ı Türki
ی! سد ر بر بیك كوتیلكق
د ق سویلمه ، عیبلامه ، رمه ،
چكشدیرمه ، قدح هجو: فلان
ادمی ذم ایتدی؛ انسان یارینی
اغیارینه ذم ایتمه ملی اغزی
ذمه الیشدیرماملی
y sidder bir bin kötülük dak söyleme ayıplama rime çekiştirme kadeh hiciv falan adımı zem itti insan yaryanı agyarına zem itime mülü ağızı zeme alıştırmamalı
Kamus-ı Türki | Sayfa:649 | Sıra:11
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük