حقیر - Hakîr
حقیر / Hakîr
Kamus-ı Türki
ق ا ص عر. أ : حقیره ) حقا
حشر رط ، دن صشه) قدر
و دكری اولمیان ، خوار، دنی ،
محقر ، ناچیز ، حرمت و اعتبار او
لنمیان. — تواضع و محویت مقا
منده دخی قوللانیلیر: بو عبد
حقیر: بو فقیر حقیر.
k as ura hakire hakkan haşr reg den şeh kadar ve değeri olmayan huvar deni muhakkar naçiz hürmet ve itibar o evlenmayan tevazu ve mahviyet m minde dahi kavllanılır bu abd hakir bu fakir hakir
Kamus-ı Türki | Sayfa:554 | Sıra:3
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük