اسف - Esef
اسف / Esef
Kamus-ı Türki
م. صذ. غر. اجیمه ، كدر،
اسف فوت اولان بر شیشدن
محزون اولمه : بوڭا چوق اسف
ایتدم اسف ایتمیڭ چاره سی
بولور.
m su girr acıma keder esef fevt olan bir şişten mahzun olma buna çok esef ettim esef etmeyin çaresi bulur
Kamus-ı Türki | Sayfa:109 | Sıra:20
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük