مز - mız , miz
مز / mız , miz
Kamus-ı Türki
— ا ك. )ممك كسره سی ماقبلنه
ز كوره خفیف ویا ثقیل اوقو
نور) ضمیر اضافینك جمع متكاصی
اولوب مفردی )م) در، بزم:
پدرمز، بابامز. برادر مزه ، قار.
داشمزك . — اسم مصدر ده
الحاق اولور: اوقومه مز. بلله
مەمز اقتضا ایدر.
gemimin kesresi makabiline makabilinez göre hafif veya sakil oku nur zamir izafinin cem mütteka olup müfridim der bezm pederimiz babamız berrendir meze kar daşımızın esim mastır de ilhak olur okuma mezz belle mamız iktiza eder
Kamus-ı Türki | Sayfa:1331 | Sıra:19
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük