عرفان - İrfân
عرفان / İrfân
Kamus-ı Türki
ق سن عر. .١ بیلمه ،
عرفا د [ بسیلیش ، اكل یش ،
قوف حقیققه واقف اولمه ،
وه وارص ذكا ایله
كن ارمسه ، علم ود —
ل فاندن
حاصل اولان كمال: اهل عر
بر ذات ؟ او ذانك عرفانی مسلمدر.
.٢ اسرار الوهیته و حقایقه و قوف،
معرفه اله : علم و تقوی كافی
دكلدر عرفان لازم. آ
عبدك حقا بق ربانیه یه وقوف
لغت — ١١
ل تضصن ایتدیكی اغمون، خالق
ندك اصلا قوللانلماز: ودلم الهی
دینلدیكی حالده. عرفان الهی دیتلمز.
k sen ar 1 bilime örfen d besiliş anılış kof hakikata vakıf olma veh var zeka eyle kin ermese ilim ved l fandan hasıl olan kemal ehl ar bir zet o zanın irfanı müslimdir 2 esrar uluhiyete ve hakayike ve kof muarrefe ele alime ve takavvi kafi değildir irfan Lâzma abdın hakkan bir rabbani ye vukuf lügat 11 l tazammun ettiği için halık nedin asla kullanılmaz Weselim ilahı denildiği halda irfan ilahı denilmez
Kamus-ı Türki | Sayfa:933 | Sıra:18
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük